Αυτοκίνητο

Με λένε Δημήτρη, οι φίλοι μου με φωνάζουν Accel, απ'το Acceleration. Είμαι ο κάτοχος ενός κίτρινου Mazda, το οποίο είναι cabrio εννοείται για να ανεμίζει η κόμη μου, αν και το ζελέ που έχω αδειάσει στην κράνα μου καθιστά αδύνατη την οποιαδήποτε κίνηση των μαλλιών μου.
Το βουμβουμ μου μόλις το έφτιαξα και το προσέχω σαν τα μάτια μου. Έχω όλα τα κομφόρ, ένα σταυρουδάκι στον καθρέφτη, ένα μπλε ματάκι στις ταχύτητες και την εικόνα του Αγ.Δημήτρη στο ντουλαπάκι. Σήμερα το απόγευμα με την παρότρυνση της αγαπητικιάς μου, πήγα στην εκκλησία με το αυτοκίνητο για να το διαβάσει ο παπάς. Αν και έχω να πατήσω σε εκκλησία απο 10 χρονών. Πέρσι πήγα στο γάμο του ξαδέρφου μου, ελπίζω σε κάτι να μετράει αυτό. Αφού πέρασαν τα 2 λεπτά ευλογίας και έφυγαν απο την τσέπη μου 20 Euro, ευχαρίστησα τον πάτερ και πανευτυχής μπήκα στο Mazda με το αμόρε. Έβαλα στο cd το τελευταίο του Μακρό, άνοιξα τον ενισχυτή, αύξησα την ένταση λίγο έτσι ώστε ίσα ίσα να το αντέχω χωρίς να ξεράσω και έβαλα πρώτη! Με μία καταπληκτική σπινιά άφησα σχεδόν τα μισά λάστιχα στον δρόμο. Γιατί κολλάω το γκάζι στο πάτωμα για να ξαναφρενάρω στα 50m κανείς δεν ξέρει. Πράσινο, γκάζι, 70 90 110 120 140, άδειος δρόμος.
Μόλις έγινε πράσινο, περνάω. Πολύ δυνατός ο κρότος, ο ενισχυτής δεν τον κάλυψε, ίσως πρέπει να πάρω μεγαλύτερο. Μικρά κομματάκια τζάμι, κηλίδες απο αίμα, η άσφαλτος, ο ουρανός, η άσφαλτος, ο ουρανός! Απότομο σταμάτημα. Πολύ καλά φρένα! Η Νίκη γιατί δεν μιλάει, έπρεπε να με στόλιζε με καντήλια. Γιατί τα σκέφτομαι όλα; Να φωνάξω για βοήθεια. Κάποιος θα έρθει... Γρήγορα μαζεύτηκαν. Χωρίς να φωνάξω. Ένας για υποστήριξη ρε μαλάκες, ένας! Πού πάνε; Λευκό Φώς... Ουπς μάλλον την έβαψα!

PS: Αφιερωμένο στον ξάδερφο που είχε την τύχη με το μέρος του. Να μην υπάρξει επόμενη.

Dream Sequence No1

Ήταν απόγευμα, βαρεμάρα κλπ. Η ιδέα να περάσω τις υπόλοιπες 24 ώρες καταστρέφοντας εγκεφαλικά κύτταρα με την βοήθεια του PS δεν ήταν καθόλου άσχημη. Μόλις είχε βγεί το Abe's Odyssey 2, μιλάμε για τόσο παλιά, ήταν απο τα παιχνίδια στα οποία ήμουν αρκετά καλός, τα οποία είναι ελάχιστα. Ο μαλάκας απ΄τον οποίο πήγα να το νοικιάσω, για κάποιον μυστήριο λόγο δεν ήθελε να μου δώσει το δεύτερο cd. "Θα σου πάρει 3-4 μέρες για να τελείωσεις το πρώτο cd!" ακούς εκεί τον μαλάκα! Επειδή ήταν άσχετος αυτός πρέπει να ήμουν και εγώ; Υποσχέθηκα στον εαυτό μου, να τελειώσω το cd εκείνο το απόγευμα. Καμμία πίστα δεν στάθηκε εμπόδιο, κανένας γρίφος, τίποτα απολύτως. Επέστρεψα στο μαγαζί 11 παρά κάτι, λίγο πριν κλείσει. Η έκπληξη του ήταν εμφανής, veni vidi vici! Πήρα το 2ο cd & επέστρεψα στον καναπέ για την συνέχεια... Όταν κολλάς σ'ένα παιχνίδι είναι ίσως απο τα πιο ενοχλητικά πράγματα στον κόσμο! Ατελείωτες ώρες σκέψης και να μην καταλήγεις πουθενά. Η ώρα είχε περάσει κατα πολύ τις αργάμιση & ο ύπνος ήταν αναπόφευκτος. Εκεί ήταν που ήρθε εκείνη να απαλύνει τον πόνο μου. Την έλεγαν Pamela & στο σύμπαν μας είναι διάσημη. Αλλά εκεί μόλις είχε κάνει ντους & φορώντας ένα ημιδιάφανο κομπινεζόν, πλησίασε στο κρεβάτι. Η συνέχεια ήταν κλασσική, όπως κάθε βράδυ, αυτή άψογη & εγώ έμοιαζα με τον Joker όλο & πιο πολύ! Αλλά σήμερα το είχε καταλάβει, κάτι δεν πήγαινε καλά. Με κοίταξε στα μάτια, & μου ψιθύρισε στ'αυτί: "Πρέπει να φωνάξεις για να έρθουν να σου ανοίξουν την πόρτα". Τότε ξύπνησα & έκανα αυτό ακριβώς που είπε, όπως πάντα. Μέσα σε 40 λεπτά το είχα τερματίσει. Εάν τύχει ποτέ να την συναντήσω, θα την ευχαριστήσω & ας με σαπίσουν στο ξύλο οι φουσκωτοί. Θα καταλάβει!

Χιούμορ

Μπαίνει μία χελώνα σ'ένα μπαρ, προχωράει σιγά σιγά και μετά από 2 ώρες φτάνει στην μπάρα. Σιγά σιγά ανεβαίνει στο σκαμπό και φωνάζει τον μπάρμαν. "Βάλε ένα διπλό ουίσκυ" του λέει, ο μπάρμαν σερβίρει και η χελώνα το κατεβάζει με άνεση. Παίρνει ακόμη ένα διπλό κλπ. κλπ. έχει πιεί 15 διπλά και σιγά σιγά κατεβαίνει απ'το σκαμπό και κατευθύνεται προς την έξοδο. Την προλαβαίνει ο μπάρμαν και απαιτεί να πληρωθεί για τα ποτά. "Δεν έχω μία επάνω μου" λέει η χελώνα. Τότε ο μπάρμαν νευριασμένος της ρίχνει μία κλωτσιά που θα ζήλευε και ο Roberto Carlos και την πετάει έξω απ΄το μαγαζί. Περνάει ένας μήνας, περνάνε 2 μήνες και ξαφνικά εμφανίζεται η χελώνα. Προχωράει πάλι σιγά σιγά και μετά από 2 ώρες ξαναφτάνει στην μπάρα. Σιγά σιγά ξανανεβαίνει στο σκαμπό και φωνάζει τον μπάρμαν. "Δεν μου λές, αυτό που έκανες πριν ήταν εξυπνάδα;"

Το όνομα

Η νύχτα ήταν αρκετά βαρετή. Ο Παναγιώτης χωρίς όρεξη για πολλά πολλά και εγώ με την μόνιμη βαριεστημάρα μου, δεν είμασταν αυτό που θα έλεγε κανείς έτοιμοι για clubbin'! Ας είναι καλά η μία, αγία και οικουμενική TV με τις μαλακίες της που σε ωθεί στις εξόδους. Έτσι χωρίς πολύ κόπο αφού η πόλη ήταν σχεδόν άδεια κατευθυνθήκαμε στο πλησιέστερο στέκι όπου και ξεκινήσαμε την κατανάλωση της απαραίτητης ποσότητας μπύρας, ώστε να θεωρηθεί η βραδιά επιτυχής. Οι ενδιαφέρουσες παρουσίες ήταν 2 και δεν άρχισαν να δείξουν το ενδιαφέρον τους προς εμάς. Αποφασίσαμε λοιπόν να τις προσεγγίσουμε με σκοπό να ομορφύνει η παρέα μας. Πλησίασα εγώ την κοκκινομάλλα, στάθηκα δίπλα της και με περίσσιο θάρρος της είπα το όνομα μου και ζήτησα το δικό της. "Μαρία!" μου απαντά, λές και απαντούσε στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Ο Παναγιώτης είχε πιο δύσκολη αποστολή γιατί έπρεπε να κάνει κάτι ακροβατικά ανάμεσα στην σερβιτόρα, έναν υπέρβαρο που δεν έλεγε να μετακινηθεί ούτε εκατοστό και σε έναν μεθυσμένο χορευτή, προτού έρθει στην κατάλληλη θέση για τον διάλογο. Όταν έφερε εις πέρας την αποστολή του, πλησίασε και της είπε: "Παναγιώτης, θα μπορούσα να μάθω το όνομα σου;". Το ξέρω, δεν είναι ούτε πρωτότυπο, ούτε καν καλό σαν προσέγγιση, τετριμμένο κλπ. άσε που μόλις το είχα χρησιμοποιήσει! Αλλά περιμένετε γιατί ο Παναγιώτης έκρυβε άσσο στο μανίκι του! "Λίτσα" του απαντάει εκείνη όλο νάζι. Και συνεχίζει ο Παναγιώτης: "Από πού βγάινει; Απ'το Καλυψώ;"

Extreme Makeover!

Επειδή δεν βλέπω και πολύ τηλεόραση, σπάνια θα δώ κάτι που θα με συγκινήσει και θα τραβήξει την προσοχή μου. Ως συνήθως η τηλεόραση είναι σε ένα κανάλι, οποιδήποτε και αν είναι αυτό, και εγώ σκέφτομαι πολλά και διάφορα. Αυτό όμως άλλαξε όταν μπήκε στην ζωή μου το Extreme Makeover. Εάν δεν το έχετε πετύχει παίζει κάθημερινές γύρω στις 11 το βράδυ στη ΝΕΤ. Η εκπομπή είναι αναμετάδοση από αμερικάνικο κανάλι και 2 "τυχεροί-ές" διαλέγονται για να πάνε στο Hollywood και να αλλάξουν την σκατόφατσα τους... Η αλήθεια είναι ότι οι συμμετέχοντες έχουν αφεθεί στην μοίρα τους, χωρίς καμμία προσπάθεια από την μεριά τους για καλυτέρευση της ζωής τους με αποτέλεσμα να τα περιμένουν όλα από τους πλαστικούς χειρούργους. Απίστευτα κλισέ συναισθήματα καθώς ο στυλίστας του Brad Pitt σου διαλέγει ρούχα που σου ταιριάζουν και η κομμώτρια της JLO σου φτιάχνει το μαλλί, αξίας 3.500$. Το γεγονός ότι τον επόμενο μήνα το μαλλί θα χρειάζεται καινούρια περιποίηση και τα ρούχα που θα αγοράσει θα είναι της τάξεως των 50-150$ δεν τους περνάει καθόλου απ'το μυαλό καθώς την συγκεκριμένη στιγμή που επιθυμούν οι παραγωγοί άλλα είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα. Δείτε το, εμένα πάντως μου ανέβασε την αυτοπεποίθηση!

Τιγκανά!!!

Λοιπόν φεύγω για τα σύνορα, τα λέμε στις 25 ή 27 Αυγούστου...

Θάσος 2006, 3η Πράξη

Μετά την τρομακτική επιτυχία των πρώτων ημερών, ήρθε η ώρα να ασχοληθώ και με την υπόλοιπη παρέα που δεν έφταιγε σε τίποτα.Όπως προείπα η παρέα ήταν άκρως ευχάριστη, μέσα στην τρελή χαρά... Επομένως δεν ήθελα και πολύ για να ανέβω ψυχολογικά,δεδομένου ότι το φεγγάρι είχε περάσει πλέον στην επόμενη του φάση. Δυστυχώς η πιο ενδιαφέρουσα παρουσία δεν ήταν διαθέσιμη την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, πρόσφατα χωρισμένη έλεγε, αλλά σίγουρα περίμενε κίνηση από το "πρώην" αμόρε. Η πολυετής εμπειρία μου σε θέματα λαμαρινομπουκιάς και μουτροφαγίας με απέτρεψε από περαιτέρω ενασχόληση. Η έξοδος της Παρασκευής ήταν αφιερωμένη στο αρχαίο θέατρο και συγκεκριμένα στην "Ιφιγένεια η εν Ταύροις". Γιατί η κουλτούρα είναι το αλατοπίπερο των διακοπών!Αυτό που μου έμεινε απο την ιστορία ήταν η δικαιολογημένη πικρία που έβγαζε η Ιφιγένεια για όλους τους Έλληνες που την θυσίασαν για να σώσουν την Ελένη. Ο Κάλχαντας, ο Οδυσσέας, η Ελένη, ο Μενέλαος και κυρίως ο Αγαμέμνωνας άκουσαν εντυπωσιακές κατάρες!Η επόμενη κίνηση ήταν να επέλθει η ισοροπία στο σύμπαν που έλεγα πιο πριν. Οπότε το clubbing κρίθηκε απαραίτητο για το στανιάρισμα της παρέας, το λίκνισμα υπό τους ήχους των μπουζουκόσακιρόμαντονό ρυθμών ενώ είχες στο μυαλό την Ιφιγένεια ήταν άκρως σουρεαλιστικό.
Τελειώνοντας την εξιστόρηση σας θυμίζω τα λόγια της Ιέρειας,
"Όποιος στην δυστυχία ζεί μόνο την δυστυχία καταλαβαίνει".

Θάσος 2006, 2η Πράξη

Ο λόγος για τον οποίο πήγα στην Θάσο εμφανίστηκε την Τετάρτη στην παραλία. Ήμουν προετοιμασμένος και ενημερωμένος, ο δύσμοιρος, απο την ξαδέρφη, της οποίας το γούστο μέχρι πρότινος εμπιστευόμουν. Έπεσε αρκετά έξω στην περιγραφή, θα έλεγα και στις συγκρίσεις με πρώην κλπ. Ευτυχώς όμως, διότι γλίτωσα τον κόπο ενός κατά πάσα πιθανότητα αποτυχημένου φλερτ. Πριν την γνωριμία βέβαια το αυγουστιάτικο φεγγάρι είχε ήδη επιδράσει στην ψυχοσύνθεσή μου και έτσι απογοήτευση, απόρριψη και απαισιοδοξία είχαν ριζώσει μέσα μου. Δεν έπαιξε και μεγάλο ρόλο στην απόφαση μου αλλά η επίδοση μου ώς γκρικ λόβερ, που λέει και ο Pascal, είχε εκμηδενιστεί, όχι ότι πριν ήταν κάτι το εκπληκτικό, αλλα λέμε τώρα. Έτσι η συνάντηση της χιλιετίας και ο έρωτας τύπου Ρωμαίος-Ιουλιέτα, Ναπολέων-Ιωσηφίνα, Αντώνιος-Κλεοπάτρα δεν πέτυχε. Ξέρω και άλλα ζευγάρια αλλά ήδη σας έχω πρήξει. Δυστυχώς δεν βρήκα αυτό που έψαχνα, και πιστεύω ότι κάνω υπομονή για κάτι πολύ καλύτερο. Μήπως τελικά είμαι λίγο μαλάκας; Ναί ρε συ, και μεγάλος μάλιστα... Χαχα σας πρόλαβα! του μπι κοντίνιουντ...

Θάσος 2006, 1η Πράξη

Κάποτε είχα ακούσει για την ισοροπία που πρέπει να υπάρχει στο σύμπαν.
Όπως είπε και ένα φιλαράκι μου, κάποτε θα πρέπει να αποζημιωθούμε
για αυτά που τραβάμε.
Εν μέρει κάτι τέτοιο έγινε την εβδομάδα που μόλις τελείωσε.
Οι απρόσμενες μίνι διακοπές ξεκίνησαν την Τρίτη στην Θάσο.
Η ξαδέρφη που με φιλοξενούσε είχε όλη την καλή διάθεση να ακολουθεί την παρέα αν και εργαζόμενη.

Παραλίες, μπύρες, φαγητό, ξεκούραση και έξοδος το βράδυ ήταν το συνήθες πρόγραμμα.
Βεβαίως όταν έχεις παρέα 4 γυναίκες οι οποίες το Σαββάτο γίναν 5 τότε ο Θεός τα έχει καλά μαζί σου. Βεβαίως στην αρχή τα πράγματα δεν ήταν τόσο ρόδινα διότι το αυγουστιάτικο φεγγάρι έχει πάντα επιρροή επάνω μας. Η κλασική απαισιοδοξία ήρθε
και έμεινε για τις 2 πρώτες μέρες. Οπότε δεν υπήρχε η άνεση που θα έπρεπε να υπάρχει εξ'αρχής.
Δυστυχώς, γιατί τα κορίτσια ήταν πολύ ευχάριστη παρέα αν και να ακούω για αποτρίχωση και τα λάθη των πρόσφατα χωρισμένων συντρόφων τους συνέχεια δεν είναι και ότι καλύτερο. Αλλά κανένα παράπονο... Αυτά για αρχή και επειδή νυστάζω η συνέχεια αύριο.
Μην περιμένετε πολλά όμως!

Τί φταίει;

Επειδή ειλικρινά δεν ξέρω αλλά φαντάζομαι αρκετούς λόγους τους οποίους δεν έχω το χρόνο να αναλύσω, άλλωστε τί τον πληρώνω τον ψυχολόγο, θα αρκεστώ στα γεγονότα.
Λέτε να γίνει κάτι με την έτσι; Μπορεί να αλλάξει η ροή των γεγονότων; Ή θα βρεθώ πάλι στην κακόμοιρη περσινή θέση. Την οποία τόσο απότομα και στεγνά μου υπενθύμισε η φίλη μου μόλις βύθισα τα πόδια μου στην καυτή αμμουδιά και με έκανε κομμάτια, και είχε και μια ζέστα! Τα άστρα απ'ότι διαβάζω στην κατάλληλη ιστοσελίδα είναι υπέρ μου, όπως και ένας φίλος ο οποίος βρίσκεται έγκλειστος κάπου μακριά. Αλλά δεν βοηθάει και πολύ αυτό. Το θέμα είναι να γίνει κάτι, ή να κάνει κάτι, ή να κάνω κάτι, ή δεν ξέρω και γώ τί άλλο....
Ο καιρός θα δείξει... Άλλωστε πάντα θα υπάρχει κάποια λύση στον πάτο ενός μπουκαλιού!

About Tom

Είσαι άραγε ευχαριστημένος που τόσο όμορφα στολίζεις την πληγή σου;