Happy Depressmas...

Πάλι Χριστούγεννα, πάλι γιορτές, πάλι φώτα, πολλά φώτα...
Φέτος είπα ότι δεν θα μπω στο τριπάκι της εξαναγκαζόμενης κατάθλιψης.
Πίστευα ότι πλέον ήμουν αρκετά αναίσθητος για να κρατήσω μία ασφαλή απόσταση απο όλα αυτά. Αδίκως όμως προσπαθώ να μην τα σκέφτομαι, δεν γίνεται, όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου και πιο προσωπικά που δεν συμβαίνουν, με πιέζουν προς τα εκεί.
Προβλέπω ότι θα είναι πολύ ελεύθερη και κρύα και αχαλίνωτη η πτώση, που λέει και το τραγούδι!
Επειδή όμως πάντοτε υπάρχουν και πολύ χειρότερα, τί σκατά κάθομαι και ασχολούμαι με μαλακίες;
Είμαι πολύ ηλίθιος τελικά βεβαίως βεβαίως...