Θάσος 2006, 3η Πράξη

Μετά την τρομακτική επιτυχία των πρώτων ημερών, ήρθε η ώρα να ασχοληθώ και με την υπόλοιπη παρέα που δεν έφταιγε σε τίποτα.Όπως προείπα η παρέα ήταν άκρως ευχάριστη, μέσα στην τρελή χαρά... Επομένως δεν ήθελα και πολύ για να ανέβω ψυχολογικά,δεδομένου ότι το φεγγάρι είχε περάσει πλέον στην επόμενη του φάση. Δυστυχώς η πιο ενδιαφέρουσα παρουσία δεν ήταν διαθέσιμη την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, πρόσφατα χωρισμένη έλεγε, αλλά σίγουρα περίμενε κίνηση από το "πρώην" αμόρε. Η πολυετής εμπειρία μου σε θέματα λαμαρινομπουκιάς και μουτροφαγίας με απέτρεψε από περαιτέρω ενασχόληση. Η έξοδος της Παρασκευής ήταν αφιερωμένη στο αρχαίο θέατρο και συγκεκριμένα στην "Ιφιγένεια η εν Ταύροις". Γιατί η κουλτούρα είναι το αλατοπίπερο των διακοπών!Αυτό που μου έμεινε απο την ιστορία ήταν η δικαιολογημένη πικρία που έβγαζε η Ιφιγένεια για όλους τους Έλληνες που την θυσίασαν για να σώσουν την Ελένη. Ο Κάλχαντας, ο Οδυσσέας, η Ελένη, ο Μενέλαος και κυρίως ο Αγαμέμνωνας άκουσαν εντυπωσιακές κατάρες!Η επόμενη κίνηση ήταν να επέλθει η ισοροπία στο σύμπαν που έλεγα πιο πριν. Οπότε το clubbing κρίθηκε απαραίτητο για το στανιάρισμα της παρέας, το λίκνισμα υπό τους ήχους των μπουζουκόσακιρόμαντονό ρυθμών ενώ είχες στο μυαλό την Ιφιγένεια ήταν άκρως σουρεαλιστικό.
Τελειώνοντας την εξιστόρηση σας θυμίζω τα λόγια της Ιέρειας,
"Όποιος στην δυστυχία ζεί μόνο την δυστυχία καταλαβαίνει".