Get another job!

Create

Στηναρχήόλαήτανενιαίαδενυπήρχεαπόστασημεταξύτωνπλανητώνμεταξύτωνβουνώνκαιοιόχθεςτωνποταμώνήτανενωμένεςόλαήτανένασύνολοοιμελωδίεςακούγοντανμονότονασυγκεντρωμένεςσεέναβουητόμεταχρώματαενωμέναστομαύροτασυναισθήματασεμίααπογοητευτικάενθαρρυντικήθλιμμένηχαράώσπουδημιουργήθηκετοκενό και ο κόσμος δεν ήταν ποτέ ίδιος όλα άρχισαν να απομακρύνονται συνεχώς και να δημιουργούνται οι αποστάσεις οι παύσεις οι μεταβολές η ησυχία το μηδέν και αυτή η κατάσταση επικρατεί μέχρι τώρα με ολοένα και αυξανόμενες αποστάσεις και κενά στα πάντα ώσπου μιά μέρα θα σταματήσουν όλα επάνω σε μία τελεία.

Taxi Driver

Παρασκευή βράδυ και αφού έχουμε γυρίσει τα μπαράκια και ήπιαμε τα ποτάκια μας αποφασίζουμε να την κάνουμε για ύπνο. Παίρνουμε ένα ταξί, διπλοκούρσα δυστυχώς, και κατευθυνόμαστε πρώτα στον προορισμό του προηγούμενου πελάτη και έπειτα στον δικό μας.
Η συζήτηση μας επικεντρώνεται στο πόσο εφικτό, ρεαλιστικό και ιδεολογικά ορθό τελικά είναι η διαμονή σε κοινόβιο. Δεν συμμετέχουν στην συζήτηση ούτε ο ταρίφας, ούτε ο άλλος πελάτης, τον έκοψα για πολύ μπουζουκλερί φάση και μάλλον φρίκαρε με αυτά που λέγαμε.
Anyway, φτάνουμε τελικά σπίτι και πρέπει να πληρώσουμε 6,5 ευρώ. Πράγμα απαράδεκτο γιατί το περισσότερο που έχω πληρώσει είναι 5,5 αλλά εκεί φταίμε εμείς που μπήκαμε διπλοκούρσα. Τέλος πάντων, δεν μιλάω. Ο φίλος μου λέει άσε να πληρώσω εγώ που σε χρωστάω και απο τα ποτά. Δίνει ένα εικοσάρικο στον ταξιτζή και ψάχνουμε για 1,5 ευρώ σε κέρματα για να δώσει 15 ρέστα.
Απαραίτητο flashback: Μόλις φύγαμε και απο το τελευταίο μπαρ, ψάξαμε τράπεζα γιατί ο φίλος είχε μείνει απο λεφτά. Έβγαλε 60 ευρώ, τρία εικοσάρικα και σας υπενθυμίζω ότι τάληρα δεν βγάζει το μηχάνημα.
Back in the cab: Γυρνάει λοιπόν ο ταρίφας και μας λέει: Ρε παιδιά, πεντάευρω μου δώσατε... Κόκκαλο εμείς! Δεν γίνεται να σου δώσαμε 5 αφού μόνο 20εύρα έχουμε κλπ. Καταλαβαίνετε τί έγινε... Δικαιολογίες ότι μόλις έπιασε δουλειά και δεν είχε άλλα λεφτά. Δηλαδή ξεκίνησε την βραδυνή του βάρδια στις 3:30 το βράδυ; Τον λέγαμε να ψάξει μπας και του έπεσε ανάμεσα στο χειρόφρενο και κοιτούσε στη πλάγια θήκη της πόρτας ο μαλάκας... Δυστυχώς δεν κρατήσαμε ονοματεπώνυμο αν και αυτός μας τα ζήτησε στην αρχή, για εκφοβισμό προφανώς διότι στο τέλος το ξέχασε... Έπρεπε να πάρουμε στοιχεία, πινακίδες κλπ. αλλά μάλλον δεν θα καταφέρναμε κάτι γιατί δεν είχαμε αποδείξεις.
Οπότε αυτός παραμένει μαλάκας και εμείς με ένα δυνατό ξενέρωμα!

Radiohead are back...

Λοιπόν νέο album απο Radiohead και με το πρώτο άκουσμα έχει κομματάρες μέσα. Με το 2ο και 3ο θα ξεφύγουμε πάλι. Το *&%@# site τους δεν δουλεύει να το παραγγείλω... Πάρτε μία ιδέα περι τίνος πρόκειται:

Zuper

Σήμερα πήγα στο Super Market της γειτονιάς. Πήγα πολύ νωρίς και τους πρόλαβα στο άνοιγμα. Με σταματάει μία υπάλληλος και μου λέει: Συγγνώμη, κλείνουμε! Με δουλεύεις; Την ρωτάω. Ναι, σε δουλεύω, και φεύγει. Με ύφος γεμάτο απορία βάζω ένα ευρώ στην υποδοχή και τραβάω το καροτσάκι απο τον σωρό. Μπαίνω μέσα (στο σούπερ μάρκετ, όχι στο καροτσάκι, αν και το έχω σκεφτεί άπειρες φορές) και έχω όλο το τέρας του καταναλωτισμού στα πόδια μου. Με κοιτάει ο σεκιουριτάς και πίνει λίγο απ'τον φραπέ του καθώς αγγίζει την ζώνη του στο σημείο που εάν ήταν πραγματικός αστυνομικός θα είχε ένα περίστροφο. Με κάνει ένα νόημα να προχωρήσω και τον χαιρετώ. Κάτι σαν καλημέρα και άει γαμήσου ταυτόχρονα.

Τσουλάω το καροτσάκι μου και προσπαθώ να θυμηθώ τον λόγο για τον οποίο ήρθα. Περνάω έναν έναν τους διαδρόμους και δεν μπορώ να θυμηθώ τί ήθελα. Πως είναι όταν προσπαθείς να θυμηθείς πως πάει ένα τραγούδι ενώ παίζει κάποιο άλλο; Αυτό ακριβώς γίνεται και με τα προϊόντα στο σούπερ μάρκετ. Είναι τόσα πολλά που στο τέλος παίρνεις όλο μαλακίες και όταν φτάνεις σπίτι και ηρεμεί λίγο το μάτι σου θυμάσε τί ήθελες πραγματικά να πάρεις. Περνάω απο τον διάδρομο με τα γαλακτοκομικά. Σταματάω για λίγο. Σκέφτομαι και προχωρώ. Δεν αγγίζω τίποτα. Κοιτάω τα παπούτσια μου αλλά ακόμη δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά. Περιμένω εκεί υπομονετικά. Κοιτάω τα πλακάκια. Πάλι τίποτα.

Αποφασίζω και πάω στις τηλεοράσεις. Δεν τις έχουν ανοίξει ακόμη. Απορώ τί περιμένουν, δεν θα πουλήσουν πολλά κομμάτια με αυτόν τον τρόπο. Με πλησιάζει ένας και με ρωτάει αν θα μπορούσε να με βοηθήσει. Κοιτάω το ταμπελάκι με το όνομα του. Μιχάλης. Αφού σε λένε Αχιλλέα γιατί γράφει Μιχάλης στο ταμπελάκι; Του λέω. Με κοιτάει και νευριασμένα ρωτάει αν θα πάρω κάτι. Μισό κιλό φέτες γαλοπούλα για τοστ, απαντώ. Μισό κιλό φέτες γαλοπούλα για τόστ. Μισό κιλό φέτες γαλοπούλα για. Μισό κιλό φέτες γαλοπούλα. Μισό κιλό φέτες. Μισό κιλό. Μισό.

La marriage

Δεν μπορώ να γράψω κείμενο που θέτει ερωτήματα & κάνει την αρχή για μία συζήτηση ανωτέρου επιπέδου. Οπότε θα τα πω όσο πιο απλά γίνεται.
Το θέμα είναι ότι παντρεύτηκε ένας παιδικός μου φίλος σήμερα και παρ'όλο που άκουγα για τους διάφορους συμμαθητές μου που έχουν επίσης παντρευτεί, ήταν η πρώτη φορά που ήμουν παρών σε έναν γάμο συνομήλικου μου. Η ψυχολογική μου διάθεση δεν είναι στα καλύτερα της τον τελευταίο καιρό, εδώ και χρόνια δηλαδή αλλά κάνω τα στραβά μάτια για να τα πηγαίνουμε καλά με τον εαυτό μου.
Οπότε το γνωστό μότο "Over thinking, over analyzing separates the body from the mind" πήρε την θέση του. Μήπως τελικά έχω χάσει κάποια επεισόδια; Μήπως όλοι τρέχουν εδώ και ώρες στον μαραθώνιο ενώ εγώ ακόμη δεν πήρα χαμπάρι ότι ξεκίνησε ο αγώνας; Κάνω κάτι λάθος; Σίγουρα κάτι κάνω που πρέπει να διορθωθεί αλλά τί είναι αυτό και πως θα διορθωθεί; Ξέρω τί θα απαντήσετε οι περισσότεροι απο εσάς. Δεν θέλω τέτοιες απαντήσεις. Ένα απλό "Σάλτα και γαμήσου βραδιάτικα!" φτάνει για να πιάσω το νόημα.
Όπως επίσης καλά είσαι ρε, no worries... κάποτε πιάναν τόπο. Πλέον είναι εντελώς άχρηστη η σύγκριση με άλλους, γιατί νιώθω την ανάσα τους, είναι ακριβώς πίσω μου.
Με 3 γάμους μέχρι στιγμής προγραμματισμένους για το 2008 πολύ κοντινών μου ανθρώπων, ένα μόνο είναι σίγουρο για μένα. Το αλκοόλ!
Όταν κοιτάς τα φώτα για απαντήσεις και μετράς την σκέψη σαν αποδεικτικό στοιχείο μην περιμένεις πολλά, απλά είναι η αρχή της εντροπίας.
I'm sick and tired of always being sick and tired...

Το Ρετιρέ

Όλη η πραγματικότητα που κρύβεται πίσω απο την επιτυχημένη σειρά που όλοι αγαπήσαμε!
Δείτε εδώ τις λεπτομέρειες...

Νυχτερινό

Θυμάσαι που μου είχες πει ότι τα βράδια κοιμάσαι μέσα σε ένα κίτρινο φίδι; Ότι μένεις στον 6^ο για να μπορείς να παρατηρείς την ζωή σου απο μακριά; Θυμάσαι τις γιορτές που περνούσαν χωρίς να αφήνουν τα σημάδια τους επάνω σου; Άλλη μία μέρα σαν όλες τις άλλες, έλεγες συνήθως. Η μόνη μέρα που έχει πραγματικά αξία είναι η μέρα που γεννήθηκα, και την διέγραψα απο την μνήμη μου. Μάλλον δεν θα θυμάσαι τίποτα απο αυτά. Το βράδυ στην Κεφαλλονιά με δύο μπουκάλια μαυροδάφνη και μισό πακέτο τσιγάρα. Είχες πει ότι το σύμπαν στροβιλίζεται προσπαθώντας να ξεφύγει απο το κέντρο του. Ότι όλη η προσπάθεια πρέπει να έχει αποτέλεσμα, γιατί χωρίς το αποτέλεσμα δεν υπήρχε ποτέ η προσπάθεια. Τους ξέχασες κιόλας; Όλους αυτούς τους αιώνες, περνούσαν έξω απο το σπίτι και ήθελαν λίγο απο την σάρκα σου. Ένα κύτταρο, μία σκέψη, ένα βήμα σου. Η καρδιά μου είναι ήλιος που πεθαίνει με κάθε χτύπο και η έκρηξη μέσα απο το πουκάμισο πετάει φλόγες για χιλιόμετρα ψηλά χωρίς κανείς να βλέπει το φως μου. Αν δεν τα θυμάσαι όλα αυτά, τότε κατάφερες αυτό που όλοι περίμεναν απο σένα. Συγχαρητήρια περνάς στην δεύτερη φάση της ζωής σου!