Dream Sequence No 4 (part II)

Μπήκα μέσα στο κτίριο απο την πόρτα της κορυφής. Μπροστά μου ήταν γονατιστός ο Geregron & άγγιζε με τα δάχτυλα το πάτωμα. Κοίταξα ευθεία μπροστά. Μια αίθουσα απλωνόταν γύρω στα 20 μέτρα βάθος, 10 πλάτος & 5 ύψος με κολόνες οι οποίες είχαν ως διακόσμηση παράξενα όντα. Ο Geregron σηκώθηκε & μου έδειξε τους τοίχους & τις κολόνες. "Η διακόσμηση είναι άνθρωποι, πιθανόν οι μαθητές του σχολείου. Επίσης αυτή η αίθουσα δεν θα έπρεπε να χωράει κανέναν απ'τους δυό μας." Γύρισα προς την έξοδο. Μία λαμπερή ηλιαχτίδα πλημμύριζε την είσοδο λες & ο ήλιος προσπαθούσε να περάσει απο την πόρτα. Ξαναγύρισα προς την αίθουσα & μέχρι να συνηθίσουν τα μάτια μου άπλωσα το χέρι μου σ'εναν τοίχο. Μαύρη γλίτσα απλωνόταν παντού. Κάτι σαν υγρή κρύα πίσσα. Ο Geregron είχε εξαφανιστεί. Κοίταξα καλύτερα στον κοντινό τοίχο, η διακόσμηση ήταν οι διάφοροι συμμαθητές μου. Κάτι σαν το Alien φαντάστηκα & προσπάθησα να προετοιμαστώ. Στα πέντε λεπτά που πέρασα μέσα στην αίθουσα δεν ακουγόταν τίποτα. Ξαφνικά οι τοίχοι, οι κολόνες, οι πόρτες & οι σκάλες άρχισαν να λιώνουν. Τα άτομα που βρίσκονταν παγιδευμένα σιγά σιγά άρχισαν να απελευθερώνονται. Προσπάθησα να μιλήσω με κάποιους απο αυτούς αλλά το σοκ που είχαν υποστεί ήταν μεγάλο για συζητήσεις. Ταυτόχρονα άλλοι τοίχοι,πόρτες & σκαλιά δημιουργόντουσαν φυλακίζοντας ξανά τους ανθρώπους σε άλλες στάσεις. Σε λιγότερο απο 2 λεπτά είχε τελειώσει η μετάβαση & έμεινα πάλι μόνος στην αίθουσα, η οποία είχε πλέον εντελώς διαφορετική διαρρύθμιση. Προσπάθησα να ακολουθήσω κάποια γνωστά σημεία αλλά τίποτα δεν θύμιζε το παρελθόν. Έτσι αποφάσισα να μείνω στην είσοδο, η οποία θα γινόταν μία ωραία έξοδος διαφυγής σε περίπτωση κινδύνου. Μετά απο 5 λεπτά το σκηνικό επαναλήφθηκε δημιουργώντας μία νέα αίθουσα. Ξανά ήμουν ο μοναδικός μέσα στον χώρο. Αποφάσισα να βγώ απο το κτίριο. Βγήκα έξω & γύρισα για να το δω άλλη μία φορά. Η τεράστια πυραμίδα είχε αρχίσει να γυρνάει γύρω απο τον άξονα της. Απομακρύνθηκα & πήγα στο απέναντι πεζοδρόμιο. Κοιτούσα για αρκετή ώρα το θέαμα. Ξαφνικά προσγειώθηκε απότομα κάτι δίπλα μου, το οποίο με τίναξε αρκετά μέτρα. Όταν σηκώθηκα είδα τί ήταν. Με κοίταξε & έβγαλε μία αγριοφωνάρα άλλο πράγμα. Μπορώ να πω ότι εάν είχα την άνεση μου εκείνη τη στιγμή θα καθόμουν στο ίδιο σημείο αλλά το ένστικτο της αυτοσυντήρησης με διέταξε να το βάλω στα πόδια. Ο Hulk με ακολουθούσε κατα πόδας & γρύλλιζε κατα καιρούς δείχνοντας τις προθέσεις του. "You gotta be kiddin' me!" σκέφτηκα καθώς έτρεχα προς το σπίτι μου. Υπολόγισα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσω σώος ώς εκεί. Σε ένα σημείο του δρόμου πετάχτηκε μπροστά μου ένας άλλος Hulk. Σταμάτησα ανάμεσα τους & κοίταξα μία τον ένα, μία τον άλλο. "NOW you're shittin' me!" φώναξα στους δύο πράσινους γίγαντες καθώς άρχισαν να τρέχουν προς τα μένα. Μόλις πλησίασαν απότομα έσκυψα με αποτέλεσμα να συγκρουστούν στον αέρα & να εξαφανιστούν μέσα σε μία μπάλα φωτός. Εντυπωσιασμένος απο το αποτέλεσμα της δειλίας μου κατευθύνθηκα προς το σπίτι. Να μην σας τα πολυλογώ, στο δρόμο συνάντησα άλλους έξι Hulk τους οποίους & εξόντωσα με τον ίδιο τρόπο. Ένα μόνο έχω να πω: Ευτυχώς ήταν ζυγός ο αριθμός τους γιατί αλλιώς να δούμε τί θα έκανα αυτόν που περίσσευε!