Αεροπλάνο

4B.
Η θέση σας βρίσκεται εδώ ακριβώς κύριε. Είπε η πανέμορφη αεροσυνοδός, Μαρία όπως έλεγε το ταμπελάκι της. Μαρία η Μαγδαληνή, όπως σκέφτηκα εγώ.
Κάθησα στη θέση μου, κάθησαν & όλοι οι υπόλοιποι & ήμασταν έτοιμοι να απογειωθούμε.
Οι αεροσυνοδοί δώσαν τις απαραίτητες οδηγίες σε περίπτωση ανάγκης. Έκλεισα τα μάτια μου & θυμήθηκα το Fight Club.
Τα άνοιξα απότομα απο το τράνταγμα της επιτάχυνσης. Σε λίγα δεύτερα είχαμε ανεβεί σε μεγάλο ύψος & με μερικές μανούβρες μπήκαμε στον αεροδιάδρομο για τον τελικό μας προορισμό.
Μετά απο 1 ώρα βαρετού ταξιδιού άναψε η ένδειξη για να δέσουμε τις ζώνες μας. Ανησυχητικά βλέμματα παντού. Ως συνήθως ο πιλότος ενημερώνει ότι θα υπάρξουν αναταράξεις αλλά αυτή τη φορά τίποτα. Οι αεροσυνοδοί ως επαγγελματίες άρχισαν να προσφέρουν ποτά & αναψυκτικά στον κόσμο. Ώρα για ένα γρήγορο τεστάκι. "Μαρία, θα μπορούσα να έχω απο αυτές τις μίνι σαμπάνιες;". Η Μαρία μου έδωσε τη σαμπάνια αλλά δεν πήρε λεφτά. "Προσφορά απ'την ***** airways!". Bollocks! σκέφτηκα. Ευτυχώς πήρα σαμπάνια & όχι καμμιά πορτοκαλάδα σαν το μαλάκα δίπλα μου.
Μετά απο δέκα λεπτά χωρίς αναταράξεις η Μαρία με πλησίασε & μου ζήτησε να την ακολουθήσω. Έτσι όπως με κοίταξε & ο τόνος που χρησιμοποίησε στη φωνή της ήταν υπέραρκετά για να ακολουθήσω οποιαδήποτε οδηγία της. Αν μου άνοιγε την έξοδο κινδύνου & μου έλεγε πήδα, θα το έκανα. Με την σαμπάνια! Σηκώθηκα απ'τη θέση μου & την ακολούθησα κρατώντας το ποτήρι σαμπάνιας στο ένα χέρι. Φτάσαμε στο εμπρός τμήμα του αεροπλάνου & έκλεισε τις κουρτίνες κρύβοντας μας απο τα διακριτικά βλέμματα των επιβατών. Με περιτριγύριζαν όμορφες αεροσυνοδοί, οι Σειρήνες μου, με τα βλέμματα τους, τα αρώματα τους, την αύρα τους.
-Μιχάλη πρέπει να μας βοηθήσεις σε κάτι πολύ σημαντικό.
-Μα δεν με λένε Μιχάλη!
-Μιχάλης θα είναι το κωδικό σου όνομα. Είναι το όνομα του συζύγου μου.
Κίνηση φρυδιών σε ύποπτο look απορίας!
-Μιχάλη είσαι η μόνη μας ελπίδα.
-Με δουλεύεις, right?
-Όχι είναι πολύ σημαντικό το πρόβλημα & μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις.
-Μα δεν με ξέρεις. Πώς έβγαλες αμέσως συμπέρασμα ότι θα βοηθήσω;
-Θα βοηθήσεις Μιχάλη, γιατί είσαι ο μόνος μέσα σ'αυτό το αεροπλάνο που έχει δει 3 φορές τον Τιτανικό στο σινεμά & έχει ζήσει!
-Που το έμαθες αυτό; Θέλω να πω...είναι βέβαια ψέμματα! Ποιός λέει τέτοια πράγματα για μένα;
-Δεν έχει σημασία αυτό. Απλά πρέπει να μας εμπιστευθείς. Αυτό που θέλουμε απο σένα είναι να βγείς έξω & να κλείσεις το καπάκι απο το ρεζερβουάρ. Ο μαλάκας ο Τρύφωνας το άφησε ανοιχτό!
-ΤΙ ΛΕΣ ΚΥΡΑ ΜΟΥ; Με δουλεύεις; Ποιος στο διάολο είναι ο Τρύφωνας;
-Αυτός που διαχειρίζεται τα καύσιμα στο αεροδρόμιο.
-Πώς θα βγω εκεί έξω, απο πού θα κρατιέμαι, ο αέρας, θα παγώσω!
Πριν τελειώσω την πρόταση είχε βγάλει όλα τα απαραίτητα για την επιχείρηση.
Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα απ'το πιλοτήριο. Ο πιλότος με κοίταξε με βλέμμα γεμάτο πίστη και μου είπε:
-Πιστεύουμε σε σένα φίλε! & έκανε το χέρι του γροθιά.
-Άντε γαμήσου ρε μαλάκα! Αν δεν ήταν η Μαρία να σ'έβλεπα τί θα έκανες.
Γύρισα στη Μαρία, τελείωσα την σαμπάνια.
-Μαρία φέρε τα σχοινιά & όλες τις άλλες μαλακίες, πιάσε άλλη μία σαμπάνια & άνοιξε την έξοδο κινδύνου να δώ τί μπορώ να κάνω.
Η πόρτα άνοιξε, & αμέσως βρέθηκα έξω να προσπαθώ να κλείσω το καπάκι βρίζοντας τον Τρύφωνα...
Η δουλειά ήταν αρκετά εύκολη αν πάρει κανείς υπ'όψη τις δυσκολίες της επιχείρησης.
Όταν τελείωσα με τραβήξανε μέσα στο αεροπλάνο κλείσανε την πόρτα. Άρπαξα άλλο ένα μπουκάλι σαμπάνια & ένα φιλί απ'τη Μαρία. Δεν άξιζε τελικά ο κόπος. Φιλούσε απαίσια!