fukuru

Happy people have no stories!

Wednesday, January 10, 2007

Αποθήκη

Τελείωσα τη δουλειά σε 6 ώρες, τρείς περισσότερες απ'τον Κυριάκο. Ο τελευταίος κύκλος με μπέρδεψε γιατί έπρεπε να δένει με όλους τους υπόλοιπους. Τραβήχτηκα λίγο, χαμήλωσα & είδα ότι πάλι δεν έκανα καλή δουλειά. Κοίταξα απέναντι τον Κυριάκο. Τέλειος & ήδη απολάμβανε τα αποτελέσματα της δουλειάς του.
Κρύφτηκα πίσω στη γωνία, κάτω απο το ξύλο & περίμενα.
Θα έρθουν! σκέφτηκα & μάλλον δάκρυσα λίγο γιατί οι σκέψεις μου δεν συμβάδιζαν για άλλη μία φορά με την πραγματικότητα. Ο Κυριάκος είχε αρχίσει τις διορθώσεις όταν ένιωσα ένα ανεπαίσθητο τράνταγμα.
Κατέβηκα βιαστικά & έψαξα. Δύο τρεις φορές διαπέρασα όλο το μέρος & τελικά αντίκρυσα την πηγή. Κάπου κοντά στο κέντρο, όπου η δουλειά πλησίαζε σε ανεκτά επίπεδα, βρισκόταν αγκυλωμένη. Βιαστικά προσπάθησα να φτάσω ακριβώς απο πάνω της. Όσο πλησίαζα τόσο πιο απίστευτο μου φαινόταν. Η χαρά μου ήταν τέτοια που υγρά άρχισαν να στάζουν απο το στόμα μου επάνω στο τρίχωμα.
Μία κίνηση! Μία μόνο κίνηση! Και θα είναι δικιά μου!
Όσο απότομα άρχισε τόσο απότομα τελείωσε. Αρκετά ευέλικτη θα έλεγα, σκέφτηκα νευριασμένος. Κοίταξα τον Κυριάκο. Μαλάκας!
Η γωνία που βρισκόταν η χήρα έδειχνε πιο άδεια απο ποτέ. Πάει σχεδόν μία βδομάδα που την εξαφάνισα. Ελπίζω μόνο ο Κυριάκος να μην κατάλαβε τίποτα. Έτσι φαίνεται τουλάχιστον.
Με χαιρέτησε; Με χαιρέτησε... Τί μαλάκας! Ανταποδίδω...
Ξανά πίσω στην γωνία μου. Δίπλα μου κολλημένη η στολή. Φοβάμαι να την φορέσω, φοβάμαι όταν τη φοράω, φοβάμαι την ευθύνη. Αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο ωραία, τόσο απλά & ελεύθερα. Μία φορά μόνο, υπόσχομαι στον εαυτό μου, υπόσχεση που δεν θα κρατήσω. Μία φορά για τον Κυριάκο. Γλυστράω μέσα της & με ένα μικρό σάλτο βρίσκομαι στο πάτωμα.
Σηκώνω το ανθρώπινο σώμα μου στα δύο πόδια. Ανάβω το φως της αποθήκης & αρπάζω τη σκούπα. Πλησιάζω τον Κυριάκο. Κοιταζόμαστε, δεν με κατάλαβε! Μαλάκα Κυριάκο! σκέφτομαι & του δίνω μία με την σκούπα. Πέφτει στο πάτωμα, ενώ ο ιστός διαλύεται. Αναδιπλώνεται, προσπαθεί να φύγει. Τον πατάω με τη γυμνή μου πατούσα.
Μαλάκα Κυριάκο έπρεπε να το είχες καταλάβει ότι εγώ είμαι τελικά η Αράχνη-Άνθρωπος!

5 Comments:

Blogger Nathalie said...

Απολαυστικό μπορώ να πω.Είναι πολύ εκνευριστικοί οι διάφοροι Κυριάκοι.Περιτριγυρίζομαι από πολλούς τέτοιους και μόλις μου έδωσες μια ωραιότατη ιδέα!

10 January, 2007 23:26  
Blogger Matron Maya said...

amores perros .... bravo!

11 January, 2007 00:57  
Blogger Giorugosu said...

@Nathalie: Ελπίζω να μην πάρεις τη σκούπα & να αρχίσεις να κυνηγάς!

@Jane: Όχι δεν ήταν όνειρο, αλλά πρέπει να γράψω κανένα. Έχω μείνει πίσω στα όνειρα...

11 January, 2007 08:31  
Anonymous Anonymous said...

to klhma ekei panw de se shkwnei ka8olou kateva pros ta katw

11 January, 2007 08:58  
Blogger Giorugosu said...

@Jane: Whooops, my bad! Ζητάω ταπεινά συγγνώμη... (bow down)

@Michael: Τα λέμε αύριο

11 January, 2007 22:58  

Post a Comment

<< Home