fukuru

Happy people have no stories!

Friday, May 18, 2007

Εαυτός

Τον είδα ξανά σήμερα το πρωί. Δύσκολο να τον αναγνωρίσω, ευτυχώς που είχε ξεθωριάσει λίγο το make up & μπόρεσα να δω το διάφανο δέρμα του. Βρεθήκαμε στην Τσιμισκή με Αριστοτέλους γωνία. Στην 1η διάβαση. Εγώ απο την μεριά της παραλίας, αυτός απέναντι. Δεν κατάφερα να κρύψω τον ενθουσιασμό μου & με κατάλαβε. Κρύφτηκε πίσω απο τον κόσμο & σιγά σιγά πήγε προς την επόμενη διάβαση. Τον ακολούθησα προσεκτικά  προσπαθώντας να μην τον χάσω. Μόλις έφτασε στην διάβαση, σταμάτησε. Με κοιτούσε επίμονα. Ένιωθα το έντονο βλέμμα του πίσω απ'τα γυαλιά να προσπαθεί να με ψυχολογήσει. Λογικά τον έχουν προειδοποιήσει για μένα σκέφτηκα. Λογικά είναι προετοιμασμένος για μία τέτοια συνάντηση. Ξαφνικά προχώρησε μπροστά παραμερίζοντας τον κόσμο & στάθηκε ακριβώς στην άκρη του πεζοδρομίου. Κοίταζε κάτω χαμηλά την άσφαλτο. Δεν είχα ιδέα τί σκεφτόταν αλλά ήξερα ότι έπρεπε να κάνω κάτι. Πλησίασα & στάθηκα δίπλα στο φανάρι. Ακούμπησα το χέρι μου στην κολώνα & κοίταξα ψηλά το πράσινο. Έσκυψε & έκανε πως δένει τα κορδόνια του, έσφιξα το χέρι μου επάνω στην κολώνα. Άπλωσε το χέρι του & ακούμπησε την διάβαση, αμέσως σήκωσα ψηλά το χέρι μου & ακούμπησα το πράσινο φανάρι. Το χέρι του βυθίστηκε ελαφρά στην άσφαλτο & με μία απότομη κίνηση το τράβηξε ψηλά ξεριζώνοντας την άσπρη λωρίδα της διάβασης. Τα αυτοκίνητα που πατούσαν επάνω πετάχτηκαν στον αέρα & προσγειώθηκαν με ένα απίστευτο θόρυβο πανικοβάλωντας τους πάντες. Πριν προλάβει να κατεβάσει την λωρίδα επάνω μου, έβγαλα την πράσινη σφαίρα & την πέταξα επάνω του. Τον πέτυχα στο στήθος δημιουργώντας ένα μίνι πυροτέχνημα πράσινου χρώματος που φώτισε έντονα τον δρόμο. Πετάχτηκε πίσω & σύρθηκε για αρκετά μέτρα αφήνοντας απο τα χέρια την διάβαση. Πλησιάζοντάς τον, πριν προλάβει να σηκωθεί, άρπαξα το πράσινο σήμα για τους πεζούς απο το φανάρι & το πέταξα επάνω του, shuriken style. Καρφώθηκε στο χέρι του & κατάφερα να τον ακινητοποιήσω στο έδαφος. Ο ιδρώτας στο πρόσωπο του είχε λιώσει το περισσότερο make up & τώρα μπορούσα να δώ καθαρά μέσα απ'το διάφανο δέρμα του. Έβλεπα καθαρά όλους τους μυς του προσώπου, τα κόκκαλα & της αρτηρίες του. Ενώ τον παρατηρούσα, με το ελεύθερο χέρι του μου κατάφερε ένα uppercut στο σαγόνι. Αν είχα κόκκαλα, νεύρα κλπ. πιθανόν να ένιωθα πόνο. Αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να με βουλιάξει το σαγόνι προς τα μέσα. Άνοιξα το στόμα μου, έβαλα μέσα το χέρι & πάτησα το πρόσωπο μου πίσω στην αρχική του κατάσταση... Ο αντίπαλος μου παραδόθηκε. Σιγά σιγά κατάφερα να εφαρμόσω επάνω του το περίβλημα μου. Κάθισα στο παγκάκι για να συνηθίσω το πρόσθετο βάρος. Ο κόσμος τριγύρω συνέχισε την ασήμαντη ρουτίνα του αγνοώντας το όλο σκηνικό. Μετά απο αρκετή ώρα σηκώθηκα στα πόδια μου, τέντωσα το δέρμα για να διορθώσω τις ατέλειες & προχώρησα μέσα στο πλήθος. Τώρα ταιριάζω απόλυτα με τον υπόλοιπο κόσμο...

4 Comments:

Anonymous Anonymous said...

ήθελα και να'ξερα που σου κατεβαίνουν όλα αυτά!!!! απίστευτα...
φιλάκια....

18 May, 2007 12:52  
Blogger Giorugosu said...

Στην Τσιμισκή με Αριστοτέλους περιμένοντας να περάσω απέναντι!

18 May, 2007 13:04  
Blogger Κολοκύθι said...

Aυτό το παιδί μάλλον τρώει λυγμένη μαγιονέζα

22 May, 2007 12:31  
Blogger Giorugosu said...

& εσύ όμως βλέπω βουτάς το δαχτυλάκι σου μέσα στη μαγιονέζα!!!
Ανάθεμα αν έχω καταλάβει έστω & ένα post σου... Ψέμματα ένα θυμάμαι το είχα καταλάβει! ;-)

22 May, 2007 13:39  

Post a Comment

<< Home