Φαντασία

Ποιός είπε ότι λείπει η φαντασία απο τη ζωή μας; Ποιός είναι ο αφελής που ακόμη το υποστηρίζει; Με λίγα λόγια και χωρίς πολλά πολλά η φαντασία περισσεύει στην ζωή μας. Όλοι εμείς που γράφουμε έστω και το παραμικρό στα blog μας χρησιμοποιούμε φαντασία, άλλοι λίγο άλλοι πολύ. Άσχετα με το τι είναι αυτό που γράφουμε.

Όλοι όσοι βλέπουν ταινίες, φαντάζονται τον εαυτό τους σε πρώτους, δεύτερους, τρίτους ρόλους. Βλέπουμε τον δολοφόνο μέσα απο τα μάτια μας, το ζευγάρι που φιλιέται, τον ήρωα που δέρνει τους πάντες και καταστρέφει τα πάντα. Θέλουμε να πάρουμε τη θέση τους, να ζήσουμε και εμείς ότι ζούνε αυτοί.

Όσοι ακούνε μουσική φαντάζονται τον εαυτό τους να παίζουν δίπλα στο είδωλο τους, να είναι πρώτη σειρά στην συναυλία τους, να έχουν backstage pass και να πίνουν σαμπάνια με τον καλλιτέχνη. Και αν δεν έχει τόσο μουσικές ανησυχίες, η μουσική απλά τον ταξιδεύει. Κλείνει τα μάτια και βρίσκεται όπου γουστάρει με όποιον θέλει.

Όποιος διαβάζει, ένα βιβλίο, ένα περιοδικό ή μία εφημερίδα. Συνεχώς βάζει την φαντασία του για να μπει μέσα στις σελίδες του βιβλίου, στο φόρεμα της διαφήμισης, στο γήπεδο την ώρα του θριάμβου.

Όταν ερωτεύεσαι, όταν χωρίζεις, όταν γεννιέσαι, όταν πεθαίνεις βάζεις πρώτα την φαντασία. Μετά έρχεται η λογική. Το πρώτο φιλί, η επόμενη κίνηση, το μέλλον, το παρελθόν, τα λάθη, οι επιτυχίες, οι αποτυχίες. Όλα αλλάζουν μέσα στο μυαλό μας. Πόσες φορές η μνήμη μας άλλαξε το παρελθόν έτσι ώστε να συμβαδίζει με την φαντασία μας;

Είναι πολύ σκληρή η πραγματικότητα και δεν αντέχεται ώρες ώρες... Φαντασία και πάλι φαντασία, αλλιώς δεν την παλεύουμε!