fukuru

Happy people have no stories!

Thursday, April 03, 2008

Πέντε;

Το πέντε έπρεπε να είναι πριν το τέσσερα.

Μόνο αυτό χρειάστηκε για την γνωριμία μας. Έκανα εγώ την πρώτη κίνηση, δεν το συνηθίζω ούτε και θα έπρεπε στην συγκεκριμένη περίπτωση. Είχα ήδη περάσει απο τη νέα μεταμόσχευση μου αφού είχα κερδίσει μία δωρεάν αλλαγή νεφρών απο το απόκομμα κάποιας εφημερίδας. Ήμουν πλέον 35% κάποιος άλλος/άλλο. Συναντηθήκαμε την πρώτη φορά για ένα γρήγορο σύντομο καφέ. Μπορώ να πω ότι ήθελα να την γνωρίσω καλύτερα μετά απο το μισάωρο συνομιλίας μας. Έκανε αυτή κίνηση, σε 2 μέρες για φαγητό. Μου έδωσε τις συντεταγμένες και αμέσως τις αναγνώρισε το κινητό. Είχα ξαναπάει εκεί. Ήταν απο τα πιο εξεζητημένα Junk and/or Fast Food μέρη που είχα πάει ποτέ. Γρήγορα γρήγορα φάγαμε το Ιταλοασιατικό φαγητό μας, τελείωσα την μπύρα μου και αποχαιρετιστήκαμε. Στο σπίτι έκανα μπάνιο και ξέρασα ότι είχα φάει... Ήταν πολύ νωρίς για το καινούριο μου στομάχι η δοκιμή τέτοιας κουζίνας. Αν είχαμε πάει σε Νεομεξικάνικο μπορεί να είχα πεθάνει!

Μετά απο 2 μέρες ξαναβρεθήκαμε. Πήγαμε σε ένα club με retro-industrial μουσική παρά την θέληση μου. Προσπάθησα να ηρεμήσω λίγο, άλλωστε σε καμμιά ώρα το πολύ θα έχουμε φύγει. Σε 35 λεπτά τελικά φύγαμε. Αποφασίσαμε να πάμε για ύπνο. Την χαιρέτησα, με χαιρέτησε και πήγα σπίτι κοιμήθηκα. Το πρωί κανόνισε να με συναντήσει το απόγευμα. Την περίμενα για τουλάχιστον 2 ολόκληρα λεπτά, κανονικά θα έφευγα αν ήξερα ότι θα περιμένω. Πήγαμε στο σπίτι της και κάτσαμε στον μοναδικό καναπέ που είχε. Έπιανε ολόκληρο το μήκος του δωματίου και είχε χρώμα κόκκινο. Πήγε να φέρει μπύρες και εγώ κοιτούσα τη μικροσκοπική βιβλιοθήκη. Έβγαλα ένα player που είχα και το κόλλησα στον τοίχο και το έβαλα να παίξει το κομμάτι Νο 7. Το δωμάτιο γέμισε απο τον ήχο της ηχογράφησης που έκανα την προηγούμενη βδομάδα. Ένας μεταλλικός ήχος απο καγκελόπορτα, παιγμένος ανάποδα με 2 φίλτρα περασμένα και ένα phaser στο 6 level.

Κατάλαβα ότι ήταν στο δωμάτιο και γύρισα να πάρω την μπύρα. Πρόλαβα να την δω να σηκώνει το μαχαίρι και να το κατεβάζει με δύναμη στο στήθος μου... Bitch! Γονάτισα απο τον πόνο. Το έβγαλε, ξανασημάδεψε και χτύπησε επάνω στον ώμο μου. Μάτωνα στο πάτωμα... Έπρεπε να επιτεθώ πρώτος, άργησα να το πάρω απόφαση. Τραγικό λάθος και νιώθω ακούω τις βαλβίδες της καρδιάς μου μία μία να κλείνουν με ένα μηχανικό ήχο που ακούω μόνο εγώ. Χτυπάω το κεφάλι μου στο πάτωμα, οι πέντε τελευταίοι ήχοι της ζωής μου ταιριάζουν με το τραγούδι.

3 Comments:

Blogger vlacha said...

Πολύ καλό! Ανατρίχιασα πρωί-πρωί που το διάβασα!
Επίσης, είμαι πολύ περίεργη να μάθω τι θα είχε μια ιταλοασιατική κουζίνα: σπαγγέτι με σούσι;

Υ.Γ. Ρόζα Εσκενάζυ; Δεν το περίμενα!

Υ.Γ.2 Τι έγινε το Σφίξου;

04 April, 2008 09:01  
Anonymous Anonymous said...

Αργεί το κάθε post, αλλά...

Αλλά!

04 April, 2008 12:43  
Blogger Giorugosu said...

@Βλάχα:
Μπορεί να είχε & Pizza με σούσι... Μπλιαχ!!!
Είναι μορφή η Ρόζα, τί να κάνω;
Το Σφίξου δεν ήταν δικό μου & έκλεισε πριν καν αρχίσει.

@Jane:
Αργούσε γιατί πήγαινα για κλείσιμο/κατάρρευση... Το γλύτωσε στα 2sec ο Pascal. Blame him! hahaha

04 April, 2008 16:26  

Post a Comment

<< Home